Ο θεσμός των Πράσινων Πόλεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ο θεσμός των Πράσινων Πόλεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Θεοχάρη Αγγελίδη, Δικηγόρου

Προσκεκλημένοι από το Κόμμα των Οικολόγων Πράσινων και προσωπικά από τον ευρωβουλευτή του Μιχάλη Τρεμόπουλο, βρεθήκαμε την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,  για να ενημερωθούμε σχετικά με τις εξελίξεις στον τομέα του θεσμού των «πράσινων πόλεων – green cities» στην ευρώπη, έναν θεσμό κατά τον οποίο σε μια πόλη κάθε χρόνο απονέμεται ο τίτλος – βραβείο, για τις προόδους που έχει κάνει στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της, με οικολογικές παραμέτρους, οι οποίες ως κριτήρια έχουν τεθεί από τον επίσημο αυτό θεσμό του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Μέσα από διεξοδικές παρουσιάσεις από στελέχη και συνεργάτες του γραφείου του ευρωβουλευτή αλλά κυρίως από παρουσιάσεις σε ειδικές συνεδρίες από ευρωβουλευτές, που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Λουξεμβούργου, πληροφορηθήκαμε για παραδείγματα πόλεων, που εισήγαγαν στις πολιτικές τους την οικολογική συνιστώσα, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, οικονομικού αλλά και κυρίως κοινωνιολογικού χαρακτήρα, τα μοντέλα που χρησιμοποίησαν για την υπέρβαση τους, τις εμπειρίες που τελικά απόκτησαν αλλά και κυρίως πληροφορηθήκαμε τους μηχανισμούς τους οποίους αυτή τη στιγμή διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την χρηματοδότηση τέτοιων προγραμμάτων.

Κοινή ήταν η διαβεβαίωση πως στην Ευρωπαϊκή Ένωση «λεφτά υπάρχουν», όσο και αν η έκφραση αυτή στην χώρα μας έχει καταλήξει να είναι σλόγκαν με αρνητικό περιεχόμενο. Και τα λεφτά αυτά είναι  πολλά αρκεί κανείς να ξέρει που βρίσκονται και κυρίως να ξέρει πώς να τα πάρει.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια υπό την πίεση των Ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος αλλά και άλλων πολιτικών ομάδων, διαπιστώνοντας ότι η διαχείριση των χρημάτων που διαθέτει δια των διαφόρων διαρθρωτικών της ταμείων, γίνεται κατά το κύριο μέρος της από τις κεντρικές κυβερνήσεις, σε πολιτικές που αυτές επιλέγουν και με όποιον αδιαφανή τρόπο, μια κεντρική διαχείριση συνεπάγεται, στράφηκε στην απευθείας χρηματοδότηση  των Πόλεων (με όποια διοικητική μορφή μπορούν να έχουν σε κάθε μία από τις 27 χώρες της), ώστε τα χρήματα να αξιοποιούνται, ελεγχόμενα, για συγκεκριμένους σκοπούς που έχουν στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής του πληθυσμού των πόλεων, με προκαθορισμένα όμως και σαφή κριτήρια. Οι πόλεις άλλωστε φιλοξενούν το συντριπτικό ποσοστό των κατοίκων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προς τούτο η Ευρωπαϊκή Ένωση, πέραν δηλαδή των χρημάτων που διαθέτει, με τα διάφορα ταμεία της, παρέχει και τη σχετική πληροφόρηση, τεχνογνωσία και υποστήριξη για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί μια πόλη να υποβάλει σχετικές προτάσεις, με τεχνική και οικονομική τεκμηρίωση. Γιατί ως γνωστόν όταν απευθύνεται κανείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Υπηρεσίες της δεν αρκεί να ιστορεί τις επιθυμίες του, να λέει τον πόνο του κοινώς, αλλά να υποβάλλει συγκεκριμένα και κυρίως τεκμηριωμένα τεχνικά και οικονομικά σχέδια.

Η πρόκληση, που δυστυχώς δεν είναι μόνο πρόσφατη, αλλά σχεδόν διαχρονική, βρίσκεται πλέον στα χέρια μας.

Ο Δήμος μας, Δήμος Πέλλας πια, με ουσιωδώς μεγάλο μέγεθος (μια που κατά την άποψη του πρόσφατου νομοθέτη Δήμοι με μεγάλο μέγεθος έχουν τη δυνατότητα να υλοποιούν περισσότερα και ποιοτικότερα βήματα στην κατεύθυνση της ανάπτυξης) πρέπει απαραιτήτως να εξασφαλίσει τους όρους ώστε να μπει στον κύκλο των πόλεων της Ευρώπης που μπορούν και εξελίσσονται σύμφωνα με τα πρότυπα των πράσινων πόλεων. Να μπει στον κύκλο των πόλεων που θα αποκαταστήσει μια απευθείας γραμμή επικοινωνίας με τους θεσμούς, τα όργανα και τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα μπορεί να ενσωματώσει τις πολιτικές της, με όσες προσαρμογές και όποιον εμπλουτισμό τους είναι απαραίτητος.

Οι προϋποθέσεις για το Δήμο μας αντικειμενικά υπάρχουν. Εύφορος κάμπος και  εγγύτητα σε μεγάλο αστικό κέντρο. Υποκειμενικά επίσης. Ο κόσμος που κατοικεί στο Δήμο μας έχει κοσμοπολίτικο προσανατολισμό, είναι πολυταξιδεμένος, είναι ανοιχτός σε νεωτερισμούς και στην καινοτομία. Και αυτό το έχει αποδείξει διαχρονικά, όταν ήταν αυτός ο κόσμος που ήδη από τη δεκαετία του ’50 πέρασε από τους πρώτους στην εκμηχάνιση της γεωργίας, στην εισαγωγή δυναμικών  (με τα κριτήρια εκείνου του καιρού) καλλιεργειών.

Δεν του ταιριάζει η μιζέρια, ούτε η μοιρολατρία.

Το μόνο που χρειάζεται είναι μια βοήθεια από τους ηγέτες που αναδεικνύει. Πρέπει η ηγέτες του να μπορούν να τον «οδηγούν».  Άλλωστε η κοινή ρίζα των λέξεων αυτών, από το ρήμα «άγω» = οδηγώ, αυτό αξιώνει αυτονοήτως.

·         Για τον θεσμό των πράσινων πόλεων και το διαγωνισμό για την ευρωπαϊκή πράσινη πρωτεύουσα πληροφορίες υπάρχουν στην εξής ηλεκτρονική διεύθυνση: http://ec.europa.eu/environment/europeangreencapital/

Γιαννιτσά, Ιούλιος 2010